جدا سازی هلیکوباکتر پیلوری به روش pcrاز آفت های دهانی بیماران مبتلا به آفت های راجعه دهانی در سال ۱۳۸۱ در شهر رشت

چکیده مقدمه: آفت های راجعه دهانی recurrent aphthous stomatitis(ras) اختلالی ا ست که به صورت زخم هایی محدود به مخاط دهان مشخص می شود. بـه دلیل شباهت های بافت شناسی که بین زخم پپتیک (peptic ulcer) و آفت های راجعه دهانی مشاهده شده و چون ضایعات آفت های دهانی اغلب به درمان با آنتی بیوتیک های وسیع الطیف مثل تتراسایکلین پاسخ می دهند ، و نقش هلیکوباکترپیلوری که در زخم پپتیک مشخص گردیده، پیشنهاد شده که این باکتری ممکن است در توسعه زخم های آفتی راجعه دهان دخالت داشته باشد. با وجود این، فقط مدارک محدودی در مورد کلونیزه شدن یا نقش احتمالی هلیکوباکترپیلوری در زخم های آفتی دهان وجود دارد. هدف: در این مطالعه خواسته شده است تا با انجام آزمایش pcr (polymerase chain reaction) بر روی نمونه های برش زده زخم های آفتی به دنبال حضور احتمالی هلیکوباکترپیلوری در این زخم ها باشیم. مواد و روش ها: دراین مطالعه از آفت های دهانی بیماران مبتلا به ras ، به وسیله برس های دندانی نمونه برداری شد، و به منظور تعیین هلیکوباکترپیلوری از نمونه ها، آزمایش pcr، که یک روش بسیار دقیق و حساس برای جدا سازی هلیکوباکترپیلوری در نمونه های زخم آفت های راجعه دهان و نمونه هایی از مکان های دیگر دهان است، انجام گرفت. در کلیه این بیماران همچنین تست سرولوژی به روش elisa برای تعیین میزان آنتی بادی igg ضد هلیکوباکترپیلوری نیز به عمل آمد. بر روی تمام بیماران هر دو آزمایش pcr و elisa انجام گرفت. بیماران مورد نظر، دارای آفت های راجعه دهانی فعالی بودند که از خرداد ماه سال 81 تا خرداد ماه سال82 به آزمایشگاه مراجعه می نمودند. نتایج: 50 مورد ازبیماران مبتلا به ras مورد مطالعه قرار گرفتند که محدوده سنی18 تا60 سال داشتند و میانگین سنی آنان 30/11± 38/32 سال بود، تعداد 26 نفر (52 درصد) از نظر تست elisa مثبت شدند و از یک بیمار (2درصد) ، با انجام آزمایش pcr ، dna هلیکوباکترپیلوری به دست آمد. نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده از این مطالعه، dna هلیکوباکترپیلوری در زخم های آفتی این بیماران ،حتی در آنهایی که آنتی بادی(igg) ضدهلیکو باکترپیلوری آنهادرمطالعه مثبت گزارش شده دیده نمی شود و این احتمال وجود داردکه این باکتری هیچ دخالتی در آفت های راجعه دهانی بیماران نداشته باشد.